رمان ایرانی
هیاهوی کوهسار
انسان‌هایی با دنیای ذهنی متفاوت، آن‌گاه که کنار هم قرار می‌گیرند، روزهای پرهیاهویی را تجربه می‌کنند. آن‌ها که ممکن بود زندگی آرامی داشته باشند، در مسیر پرفراز و نشیبی قرار می‌گیرند. هیاهوی کوهسار عدم درک متقابل در خانواده‌ای از جامعه پرتنش دهه پنجاه را روایت می‌کند. بهار که در دل این هیاهو زاده شده، در پی کشف علت مرگ مادرش لیلی صفحه‌ای از تاریخ معاصر را ورق می‌زند. حقیقت همیشه چیزی نیست که می‌شنویم، گاهی آن‌سوی کلمات پنهان شده است.
دزده‌کشی
با آرامش شروع شده است.مثل زندگی که اول روی خوش‌اش را نشان می‌دهد و تشویقت می‌کند تا پیش بروی و بعد روی دیگرش را خواهی دید که حریف می‌طلبد.انگیزه و اراده و عشق هم داشته باشی بعضی دردها را تاب نمی‌آوری .زودتر از آن که فکر کنی پیر می‌شوی در 20 یا 30 سالگی حتی.
پاهایم می‌لرزد نمی‌ایستم حرفی نمی‌زنم ترسیده‌ام ...
به جز سرخ هر رنگی
عشق! عشق یعنی کشک. فقط توهمه. مال مغزهای معیوبه. تو جهان فعلی چه‌جوری می‌شه به عشق فکر کرد. مال خوش‌خیال‌هاست. تو دنیایی که پر از تباهی و سیاهیه.
پارسا همین‌طور که با دستمال جیر عینکش را پاک می‌کند، می‌گوید: «آفرین دختر جان! گول نخور. اینایی که هی عشق عشق می کنن تو فاز دیگه‌ای هستن. عشق رو بی‌خیال شو، بچسب ...