مگر میشود از سنگها هم محکمتر بود وقتی در فراز و نشیب عشق قرار میگیری! همچون فرو غلطیدن در جزر و مد دریای زندگی سنگ هم که باشی آنقدر بالا و پایین میشوی و صیقل میخوری تا پاک و زیبا شوی! این خاصیت عشق است هر طور که باشی، هر اندازه سخت صاف و بیآلایش میکند تو را، پس هر جا که بروی زیر این آسمان کبود باز هم دل هست، دلدادگی هست عشق بیدریغ هم هست و از همه مهمتر... تنهایی عاشقانه هم هست مثل یک ستاره که تنها میگذرد و فقط اثری برجا میگذارد.