نمایشنامههای آرابال سرشارند از خیال، ریشخند و شواهد تاریخی، اما هیچ ارتباطی به واقعگرایی بیروح و رویاپردازی اغراقآمیز ندارند. این آثار مخاطب را سر در گم میکنند و بر میانگیزند، دلیل جذابیتشان دقیقا همین است. آثاری عمیقا سیاسی و به طرز سرخوشانهای روشنبین، یاغی و بی قید و بند که نشانههای روشنی از زمانه ما را در خود دارند...