این نمایشنامه داعیه هیچچیز مگر موجودیت فعلیاش را ندارد. یعنی گوشهچشمی به هیچ چیز ندارد؛ استعارهای در کارش نیست؛ و این چنین هم نباید خوانده شود. مهمترین چیز، نمایش عریان متن است؛ تا حد امکان مو به مو، و همراه با تاکید قاطعانه بر منطق حاکم بر عقاید و صحنهها.