رقص مرگ در میان آثار نمایشی آگوست استریندبرگ از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است. دغدغههای ذهنی و برداشت نویسنده از مسائل اساسی زندگی همچون مرگ، جهان پس از آن و عشق و نفرت، با بیان شیوا و طنزگونه، کوبنده و تا اندازهای هولناک او به شکل زیبایی در این اثر به نمایش گذاشته میشود. استفاده استریندبرگ از نمادهایی همچون آشامیدن خون برای استحاله انسانها و شیوه ارائه اکپرسیونیستی یا وقوع ‹‹فاجعه›› در گویش قهرمانان، غنا و زیبایی خاصی به نمایشنامه بخشیده و خواننده را تا به انتها با خود به همراه خواهد برد.