پل

... و حسین رمزی شد میان خدا و پارسیان بر جای مانده زان تمدن کهن که اینک به آیینی نو دل به حق سپرده بودند، حسین همان کشتی بود که در غرقاب‌ها و تندبادها چشم به نجات و دستکیری‌اش داشتند و همان چراغی بود که در کوره‌راههای شک و گمراهی، راهنما و راهگشای جویندگان می‌شد. چرا که خون خدا بود و پسر خون خدا، و بزرگ جوانان فردوس و مهتر گواهی‌دهندگان. ایرانیان این رمز را، کشتی را و این شریف را بس دوست می‌دارند، آن‌چنان که فرهنگ و ادب سرزمین‌شان با عطر حسین در هم آمیخته است...