بارتلمی داستانهای خود را به شیوهای غیرقراردادی، بخشبندی میکند ولی داستانها به شیوهای قراردادی به یگانگی دست پیدا میکنند: با یگانگی فردی هر بخش، با نظمی که پیش و پس نمیشود، با «همبهسازی» بخشها، با تکرار مفهومهای درونمایهای کلیدی و با چارهاندیشیهایی که به صورت پایانهایی کامیاب درمیآیند، هر بخش به بخش بعدی رهنمون میشود و پایان را محتمل و ضروری میکند.