اخمت را بازکن. از تو چیزی نمیخواهم. از کنارت میگذرم. با دست پیر گلبرگی از گل سرخهای سرزمینم را لای کتاب تو میگذارم و سحر که بیدار شدی در بسترت عطر گلهای باغ شیراز خواهد پیچید، میدانم.
۸ رمان
پرويز دوايي متولد 1314 در تهران است. از سالهاي نوجواني در مجلات سينمايي تهران قلم ميزد و به تدريج به عنوان منتقد سينما شهرت بسيار يافت. در اوايل دههي پنجاه به پراگ رفت و از آن پس در همان شهر ماندگار شد
ایستگاه آبشار (داستان کوتاه)
پرویز دوایی پس از سالها اقامت مداوم در پراگ هنوز با ذهن شفافش چنان خاطرههای کودکی و نوجوانی را با جزییات حیرتانگیزش به یاد میآورد که گویی همه چیز، همین دیروز اتفاق افتاده است. او بیشتر به عنوان منتقد فیلم شناخته شده و ترجمههایی هم در زمینه سینما دارد، نقدها حاصل بیست سال روزنامهنگاری مداوم و بیوقفه حرفهای، و ترجمهها ...
امشب در سینما ستاره
... برگشتم و به پشت سر نگاه کردم. جمعی بچه، پسربچههای همان سن و سال سریال دیدنهایمان نشسته بودند، مبهوت و مجذوب تصویر، دهانها نیمهباز و چشمها مشتاق، و گاهی هم یکیشان رو به کنار دستی میکرد و چیزی را با اشاره انگشت روی پرده نشان میداد، و حالا موسیقی مهیج سریال، جوری که در فاصلهای دور، از پشت درهای ...