میگفتند برای موفقیت و بزرگ شدن باید بلندپرواز باشی و سقف آرزوهایت برسد تا اوج آسمان با بالهایی گشوده و به وسعت زندگی! اما هیچکس نگفت که این بلندپروازی اگر مطابق نباشد با بزرگی دل تو یا تصورات اطرافیان و خانواده خیلی زود پرت را میچینند و دیگر توان پرواز تا همین نزدیکی را هم نخواهی داشت. امروز کنارت نشستهام تا با چشمان بسته مرور کنم سقف آرزوهای بلندت را و بدانم آن چه را تمام ما خوشبختی نامیدیم تو را چگونه از آن آسمان روشن و باز به زیر آورد تا انتهای شبی تیره و دلگیر و شدی چون قطره اشکی لغزان که از گونه ماه شبتاب فرو افتادی! دیگر امروز خبری از آن بلندپروازیها نیست!