آرزوهای بر باد رفته

از برجسته‌ترین نقش‌مایه‌های کمدی انسانی می‌توان جوان جاه‌طلب (تازه به دوران رسیده، نوخاسته) و آرزوهای بر باد رفته را ذکر کرد. علاوه بر نمونه بارز باباگوریو، بسیاری از آثار بالزاک، که ذکرشان رفت، صورت‌های دیگری از رمان آموزشی بالزاکی یا رمان پرورشی محسوب می‌شوند. به این‌ها عناوین زیر را نیز می‌توان افزود: زنبق دره، دختر حوا، عتیقه‌خانه، الاهه هنر ناحیه، و البته رمان نمادین آرزوهای بر باد رفته که عنوان و ابعاد آن سبب می‌شود در مرکز این دایره عظیم قرار گیرد. قهرمان داستان، لوسین دورو بامپره، به توالی نامنظم آرزو/ عزت و ذلت وحدت می‌بخشد. او کامل‌ترین شکل این تیپ بالزاکی است - یعنی شهرستانی با استعداد و زیبا چهره‌ای که آرزو دارد نام و آوازه‌اش در همه جای پاریس بپیچد. ضعف و رنگ‌پذیری لوسین - چند حالتی فکری و جسمی او - شخصیت مستعدی از وی می‌سازد که نظرها را جلب می‌کند و مکان‌هایی را که در آن‌ها قرار می‌گیرد با خصوصیاتش منعکس می‌سازد.