ذبیح
بیگدلی زندگی سخت و پُر فراز و نشیبی داشت و برای همین کمی دیر توانست خود را در ادبیات ایران مطرح کند؛ آن هم با رمانِ «اندکی سایه» که برای آن جایزه کتابِ سال را هم به دست آورد. «ذبیح» تنها رمان منتشر نشده اوست که برای نوشتنش بسیار تلاش کرد تا اثری متفاوت به خواننده خود تحویل دهد. رمانی به غایت تکنیکی درباره دو دوست؛ موضوعی تکرارشونده و همیشگی در جهان بیگدلی. دوستی که راوی روزگارِ دوستی دیگر می‌شود و سال‌های فراوانی، از جنگ تا سال‌های اصلاحات. از روزگاران قدیم تا همین زمانِ معاصر. رمان قصه «دیگری» است، دیگری‌ای که «ذبیح» نام دارد و قرار است با جهانش مخاطب را دچار بازخوانی یک تاریخِ متلاطم کند. بیگدلی در این رمان از تکنیک‌های مختلفی استفاده کرده تا قهرمان‌هایش فضاها و اتفاق‌های غافلگیرکننده‌ای را تجربه کنند، همراهِ شاعرانگی‌ای که همیشه در زبانِ این نویسنده حضور داشته است. «ذبیح» قصه یک نسلِ رنج‌خورده است.
