اندکی سایه
احمد بیگدلی با رمانِ «اندکی سایه» به شهرت رسید. بیگدلی که نویسنده‌ای آرام و گوشه‌نشین بود رمانِ مذکور را سالِ 1367 نوشت و آن را در اوایلِ دهه هشتاد منتشر کرد. رمانی که توانست در 1385 برنده جایزه «کتابِ سالِ جمهوری اسلامی ایران» شود. رمان طرحی شاعرانه دارد. داستانِ دو دوست قدیمی که به هم برمی‌خورند و شروع می‌کنند به مرورِ خاطراتِ سال‌هایی دور. سال‌های اعتصابِ کارکنانِ شرکتِ نفت در دهه سی خورشیدی. آن‌ها در این روایتِ چند تکه که با زبانی توصیفی و شاعرانه همراه است در حالِ بازیافتنِ بخش‌هایی از هویتِ گم‌شده خود هستند. احمد بیگدلی با این رمان بعد از سال‌ها نوشتن دیده شد و توانست نامش را به گوشِ ادبیاتِ ایران برساند. او در این رمان چند شخصیت خاص را به تصویر می‌کشد که در کودکیِ قهرمان‌ها به شکلی اسرارآمیز گم شده‌اند انگار. رمان زبانی آهنگین و وجوهی مستند دارد و برای همین روایتی از فقدان می‌سازد که در کلِ رمان طنین انداخته است.
