در یکی از آبادیهای خطه دیلم، سرزمینی که در جوار گیلان و دامنه سلسله البرز واقع بود، سه برادر نوجوان به نام علی، حسن و احمد غالب روزها برای صید ماهی به کنار دریا میرفتند و ماهیهای صید شده را به پدر خود ابوشجاع بویه تحویل میدادند؛ او هم با فروش آنها بخور و نمیری فراهم میساخت و خانواده را اداره میکرد. سن علی تقریبا بیست، حسن هجده و احمد شانزده سال بود.