سالنی بزرگ و سنگفرش، با چهل چراغ عظیمی از شمع، آویزان از سقف. مردان و زنانی ژندهپوش و کثیف وسط سالن. آهنگی با وقار و شیک و مجلسی پخش میشد که هیچ تناسبی با سر و وضع افتضاح آدمها نداشت. مثل جویگرها و کولیها بودند. زنانی با موهای بلند و شانه نکرده، مردهایی با ریش بسیار بلند و پوششی عبامانند. پوشش مردها عمدتا البسه مردان دوران قاجار خودمان، یا ترکها و افغانها، بود و لباسهای زنان ملغمهای از رخت زنان قشقایی و کرد و کولی. بیحجاب. در نگاه اول محال بود بشود تشخیص داد این آدمها کجاییاند، یا تا چه میزان از وضع ظاهریشان کار گریم و آرایش است و تا چه حد بازتاب واقعیت.