روبان سفید
هانکه فیلم‌سازی است که به درون روح افراد رسوخ می‌کند و آنها را به صورت عریان شده به مخاطبین خود نشان می‌دهد. انسان‌های از هم گسیخته، ناامید، که قربانی نوعی از بی‌رحمی و عداوت شده‌اند، اما همه این افراد ستم‌دیده، قربانی چه چیزی هستند؟ خشونت. اگر مولفه خشونت را یک عنصر تکرار شونده در آثار هانکه قلمداد کنیم، این خشونت به کمک ابزار و مولفه‌هایی خود را به رخ مخاطبین می‌کشاند. این ابزار چیست و کجاست؟ در روبان سفید همه عناصری که به نوعی در فیلم‌های گذشته‌ی او غایب بودند دور هم جمع شده‌اند تا روبان سفید به عنوان خاص‌ترین فیلم هانکه جلوه کند، اما علت خاص بودن این فیلم فقط در کنار هم قرار گرفتن این عناصر غایب در فیلم‌های گذشته او است. شاید علت خاص بودن و مهم بودن این فیلم در این باشدکه هانکه این‌بار به دنبال پاسخ پرسشی است که در فیلم‌های گذشته خود فقط آن را طرح کرده بود ولی جوابی برای آن نداشت. یعنی منشا خشونت. روبان سفید، جستو جویی است در روح و روان جامعه‌ای استعاری منشا این خشونت در کجای ذهن و روح یک فرد یا یک جامعه ریشه دارد؟ برای پیدا کردن ریشه‌های خشونت و علت پذیرفتن آن توسط انسان‌ها.
