رمان خارجی
انتظار نداشتم که هرگز دوباره او را ببینم آن هم در یک چنین جایی. خیلی وقت بود او را در ته ذهنم پنهان کرده بودم. حضور فیزیکی او مرا شوکزده نکرد بلکه غم و اندوهی که در چهرهاش بود مرا به شدت لرزاند. پیر و سالخورده شده و دیگر خبری از آن شکوه و زیبایی جوانی در وجودش نبود. راستش را بخواهید دیدن او در این وضعیت مرا به یاد فناپذیری خودم انداخت. هرگز گمان نمیکردم در چنین وضعیتی با او روبرو شوم اما وقتی یاد دورانی میافتم که با هم پشت سر گذاشتهایم به سرنوشت اعتقاد پیدا میکنم آن هم بعد از سالها دوری...
صفحه نویسنده
جوجو مویز
۳۰ رمان
پائولین سارا جو مویس و در ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن، انگلستان متولد شد. او در رویال هالووی (Royal Holloway) دانشگاه لندن (University of London)و کالج نیو بدفورد دانشگاه لندن (Bedford New College) تحصیل کرد.
در سال ۱۹۹۲ او برنده یک بورس مالی از روزنامه ایندیپندنت برای شرکت در دوره کارشناسی ارشد روزنامهنگاری در دانشگاه شهر (City University) در لندن شد. او پس از آن به مدت ۱۰ سال (به جز یک سالی که در هنگ کنگ برای ساندی مورنینگ ...
خلیج نقرهای
نمیدونین پایین اومدن و سقوط کردن چقدر آسونه. وقتی میفهمی که پایین پایینی و هیچکی دور و برت نیست. مثل یه خواب میمونه که یهو نمیفهمی از کجا سر در آوردی. بعد یهو میبینی هیچکی رو نداری که کمکت کنه یا حتا دلداریت بده که آره میتونی برگردی و حرفاش یه نوری باشه تو قلبت که میشه برگشت. تو اون ...
سرپناه بارانی
سرپناه بارانی از آن دسته رمانهایی است که جوجو مویز در آن احساسات صادقانه و کشمکشهای درونی شخصیتهای داستانش را در نهایت چیرهدستی به تصویر میکشد. داستان از چند زاویه به بررسی احساسات سابین، مادر و مادربزرگش میپردازد. سابین که در لندن بزرگ شده، هیچ علاقهای به زندگی روستایی ندارد. در آغاز هیچ چیز، به خوبی پیش نمیرود. تا اینکه... ...
ماه عسل در پاریس
باران در خیابان ناگهان قطع شده بود. مردی دستش را از در ورودی بیرون برد و چیزی به دوستش گفت که هر دو را به خنده انداخت. صدای لوری از زمزمه هم ضعیفتر بود. گفت: «اگه بخوام رک بگم، بزرگترین تهدید ازدواج شما شوهرتون نیست. حرفهای آدمیه که نمیدونم چطور خطابش کنم، همون مشاوری که شما رو به اینجا کشونده؛ ...
دختری که رهایش کردی
میدونی چه حسی داره وقتی خودتو به سرنوشتت میسپری؟ یه جورایی بهت خوشامد میگه. دیگه نه دردی هست، نه ترسی و نه اشتیاق و آرزویی. مرگ، امید بود که داشت با این تسکین به وجود میاومد. به زودی میتونستم ادوارد رو ببینم. ما تو اون دنیا به هم میرسیدیم، چون مطمئن بودم که خدا مهربونه، خدا هرگر اونقدری بیرحم نیست ...