رمان ایرانی
گناهکار 1 (2 جلدی)
بر بستره غلیظ گناهان خود دست می‌کشم و بر روی آن چنین می‌نویسم: گناهکار، گناهکار، گناهکارم من! در این دنیای بزرگ، بین آدم‌هایی هستم که کم و بیش خود به آغوش گناهان من روی آوردند. من همانم که روزگاری با ریا خوی گرفته بود، با دروغ برادری می‌کرد، با نیرنگ این و آن را فریب می‌داد. کسی که معنای اسمش به قدرت وجودی‌اش بهایی پرداخته است. من گناهکارم، از خلاف و گناه ابایی ندارم چون این راه را خود انتخاب کردم. تهی خواهم ماند از همه چیز...
تباهکار 3 (3 جلدی)
من را دیو سنگدلی می‌خوانند که هنوز انسانیت در او زنده است و نفس می‌کشد به رسم جوانمردی، اما چشمانی که هرز بچرخد روی آهویم را از هم می‌درم. به چشمانش قسم که هرکس کمانش را به سوی او هدف گیرد، تنش را باج می‌گیرم! دیگر هیچ‌یک از آنان مقابلم ادعایی نخواهند داشت! چرا که به اسم گرگ میانشان آمده‌ام! ...
حاکم (کتاب اول)
هر کسی لایق نیست بر دل، «حاکم» شود. سیاهی و یک‌رنگی را به دنیایی هزار رنگ و وارونه آنان ترجیح می‌دهد. طرد می‌شود. بد می‌شود. تلخ می‌شود.
دل روی دل می‌افتد اما... او درد و تلخی این دلدادگی را میان جان حبس می‌کند. دردها کهنه می‌شوند. ماندگار می‌شوند. زهر می‌شوند.
محکوم است هر روز و هر لحظه تلخی کشنده زهر ...