رمان خارجی - فرانسه
خوشبختی چیست؟ رضایت درونی یا موقعیت خاص بیرونی؟ چه ارتباطی به روابط انسان‌ها و خصوصا عاطفه و عشق میانشان دارد؟ رابطه خوشبختی با معنای هستی و درک آن چیست؟ شاید بتوان گفت این سوالات ذهن یاسمینا رضا، نویسنده رمان خوشا خوشبختان، را مشغول کرده و او با به تصویر کشیدن زندگی روزمره شخصیت‌های داستان از زبان خودشان و خلق روابطی تودرتو، که امروزه در اکثر جوامع شاهد آن هستیم، خواسته است این سوالات را برای مخاطب پیش کشیده و او را به چالش قضاوت درباره سطحی شدن انسان امروز، دور شدنش از معنای هستی و درگیر شدنش در امور بی‌ارزش برای تمام عمر بکشاند. این رمان از زبان هجده راوی روایت شده است و عشق‌ها، رابطه‌ها، خیانت‌ها، خوشی‌ها و تلخی‌های زندگی هر یک از زبان خودشان در زمان و مکانی مشخص بازگو می‌شود.
گفتگوهای پس از 1 خاکسپاری
یاسمینا رضا نمایش‌نامه‌نویس و رمان‌نویس ایرانی تبار، موفق‌ترین و محبوب‌ترین چهره در عرصه‌ی ادبیات نمایشی در دو دهه‌ی اخیر است.
گفت و گوهای پس از یک خاکسپاری نخستین اثر اوست که نام یاسمینا رضا را بر سر زبان‌ها انداخت و او را به چهره‌ی مطرح در میان غول‌های دنیای تئاتر بدل ساخت. این اشتهار و موفقیت با آثار بعدی او هنر، ...
سوار بر سورتمه آرتور شوپنهاور
در سال 1980 لویی آلتوسر، فیلسوف نامدار فرانسوی و استاد میشل فوکو و ژاک دریدا، همسر خود را خفه کرد، کتاب حاضر به این جنایت عجیب اشاره دارد و دکتر حامد فولادوند، مترجم این اثر، پی‌گفتاری تدوین کرده و به شرح مضامین فلسفی آخرین نوشته یاسمینا رضا، نویسنده فرانسوی ایرانی‌تبار، پرداخته است.
بللا فیگورا
یاسمینا رضا - درام‌نویس پرآوازه فرانسوی - یکی از مطرح‌ترین نمایش‌نامه‌نویسان حال حاضر جهان است. او در حوزه تئاتر کشور ما هم کاملا شناخته شده است: هنر، زندگی ضرب‌در سه، مرد تصادفی، گفت‌وگوهای پس از یک خاکسپاری و خدای کشتار...
از جمله معروف‌ترین درام‌های ترجمه شده او به فارسی هستند که به دفعات در طی سال‌های گذشته در ایران اجرا شده‌اند.
شاید ...
خدای کشتار و بلا فیگورا
شبا که با قطار برمی‌گردم، از پنجره‌ها توی خونه‌ها رو می‌بینم؛ برنامه‌های تکراری تلویزیون، میزهایی که واسه شام چیده شده، همیشه سر همون ساعت، فضاهای تنگ و تاریک که ازشون غم و حسرت می‌باره... می‌دونید چیش واسم جالبه؟ همین تکراری که توش هست، همیشه سر یه ساعت خاص...
آدما با یه مشت خرت و پرت الکی راه می‌افتن تا دنیا ...
خدای کشتار و بلا فیگورا
شبا که با قطار برمی‌گردم، از پنجره‌ها توی خونه‌ها رو می‌بینم؛ برنامه‌های تکراری تلویزیون، میزهایی که واسه شام چیده شده، همیشه سر همون ساعت، فضاهای تنگ و تاریک که ازشون غم و حسرت می‌باره... می‌دونید چیش واسم جالبه؟ همین تکراری که توش هست، همیشه سر یه ساعت خاص...
آدما با یه مشت خرت و پرت الکی راه می‌افتن تا دنیا ...