محمد کلباسی یکی از نویسندگان کهنهکارِ ادبیاتِ ایران است و از شناخته شدهترین چهرههای جریان داستاننویسی موسوم به جُنگ اصفهان. کلباسی که در سالِ 1358 با انتشارِ مجموعه داستانِ سربازِ کوچک خوش درخشید، کنارِ هوشنگ گلشیری و ابوالحسن نجفی از بانیانِ جنگ اصفهان بود. کلباسی در رشته ادبیات تطبیقی از دانشگاهِ تهران مدرکِ فوق لیسانس دارد و سالها به کارِ تدریس در داخل و خارج از ایران مشغول بوده. این داستاننویس اصفهانی به خاطرِ داستانهای کوتاهِ تأثیرگذارش در چند دهه گذشته اهمیت فراوانی دارد. مجموعه داستانِ او مشتمل است بر ده داستان از این نویسنده که در پروسه زمانی به نسبت طولانیای نوشته شده است. کلباسی در داستانهایش تنهایی و حیرتِ انسان را روایت میکند و مردانی را که ناگهان با چهرهای از مرگ روبرو میشوند و قهرمانهایی که نمیفهمند چرا حوادث چنین سخت و بیخبر بر ایشان فرود میآید. چنین فرایندی است که داستانهای این داستاننویسِ باتجربه را بسیار بااهمیت و خواندنی میکند. کلباسی در داستانهای این مجموعه جهانی میسازد مملو از تردید، اتفاق و ماجرا که قرار است برای خواننده خود غافلگیرکننده باشند. داستانهای کلباسی تنوع روایی و موضوعی دارند و رد پای تاریخِ معاصر را در آنها میتوان رصد کرد.