رمان ایرانی
کوچه درختی
رفته‌ای توی دکان عزیزآقا که تا یادت می‌آید یک گله جا بود و حالا می‌بینی انگار گل و گشادتر می‌زند هر چند هنوز نیمه تاریک است با در و دیواری انگار چرب و دودزده، و جای مخلوط بوهای دبه باز پنیر و تشت شوری گل کلم روی چارپایه سکنج و کاسه سفیداب‌های خشک‌شده بر تاقچه پشت سر عزیزآقا و حنای تازه‌ای که او به سر انگشت‌ها و ریش کوتاه سفیدش زده و قوطی نفتالین که لابد جایی پشت آن کارتن‌های مقوایی در تاریکی عمق دکان باز شده و ریخته، بوی دیگری می‌آید که درست نمی‌فهمی چی‌ست...
اسب دیوانه شب
عنوان‌بندی روی زمینه سیاه؛ همراه با آهنگی که مردی با سوت می‌نوازد، بر زمینه صداهای شبانه خیابان که دور و دورتر می‌شوند؛ و بعد بر زمینه صدای چرخیدن کلیدی در قفل، باز و بسته شدن در خانه (که می‌خواهیم دید قدیمی و دوطبقه است)، قدم‌هایی در راهرو، و باز و بسته شدن در واحد طبقه اول خانه.
قصه اول: بوی ...
زائر
مادر در صحنه است. برنا خود را به صحنه پرت می‌کند؛ نفس‌زنان.
برنا: بخت خوش! می‌شنوی مادر! عاقبت رسید آن روز!
مادر: زود آمدی! برادرت انتظار می‌کشید و گفتم تا غروب
برنا: عاقبت بخت خوش به من روی‌آور شد!
مادر: غروب نشده آمدی و بی‌نفس! کسی پی‌ات گذاشته؟
برنا: آری، بخت! که رد من ناباور را گرفت به پای خویش تمام راه آواز دادم ...
صدای مردگان
به دختره گفتم چرا زنگ نمی‌زنی بپرسی به چه حسابی...؟
گفت می‌گوید به حسابی که صندوقدارتان داد.
دختره وا رفته بود: شما مطمئنید؟
رفتم طرفش: یعنی چه؟ چیزی شده؟ خب اسم صندوقدار را می‌پرسیدی.
اشتباه نمی‌کنم، رنگش کاملا پریده بود، حتا رنگ انگشت‌هایش. گفت که آقاهه اسم را گفته؛ شماره حساب را هم.
گفتم اسمش چی بود؟ شماره حساب را نوشتی؟ ـ ...