رمان ایرانی
در خواب‌هایم
مدتی است هفته‌ای یکی دو بار خواب عجیبی می‌بینم، خوابی که مدام تکرار می‌شود و کم‌کم دارد نگرانم می‌کند. گاهی فقط دو چشم در خوابم است به وسعت تمام زمین. گاهی هم خواب دختری جوان را می‌بینم که صاحب همان چشم‌ها است، باریک و قدبلند، کمک می‌خواهد از من، می‌سوزد انگار... دیشب هم باز خواب همان دختر را دیدم.
برپا
دروغ چرا؟ یادم رفته بود. نوک زبانم بود، اما هر چه می‌پلکیدم در ذهنم، یادم نمی‌آمد. مطمئن بودم چیزی بوده، اما چه؟ خدا می‌داند. زدم بیرون تا از کسی بپرسم. از زن همسایه گرفته تا راننده تاکسی و معلم مدرسه، هیچ‌کس یادش نبود. سری زدم به محکمه، آن‌ها هم بی‌خبر بودند و بی‌جهت قضاوت می‌کردند. گفتم شاید بچه‌ها یادشان باشد. ...
فردا مسافرم
سعید ساکت است و من خیره شده‌ام به خاک، به مورچه‌ای که راه خانه‌اش را می‌جوید و من مانعش می‌شوم؛ هر طرف می‌‌رود دستم را سد می‌کنم مقابلش و او به دیگر سوی می‌چرخد، باز راه بر او می‌بندم و او باز راهی دیگر پیش می‌گیرد. سعید نیز سابق این گونه بود؛ از در بیرونش می‌کردی از دیوار وارد می‌شد، ...