الیاس کانتی میگوید: دیدن ورای آدمها آسان است. ولی ما را به جایی نمی رساند. به عبارت دیگر چه آسان و چه بیفایده در افراد عیب مییابیم، آیا وقتی عاشق میشویم بعضا به این دلیل نیست که، حتی به بهای کوری خودمان در این فرایند و آن لحظه خواستهایم، دیدن ورای آدمها را نفی کنیم؟ اگر بدبینی و عشق دو گزینه متقابل باشند، آیا عاشق شدن ما به این دلیل نیست که میخواهیم از موضع ضعف بدبینی نجات یابیم.