سی و پنج سالگی وقت کنار کشیدن از زندگی است. حداقل این نظر شخصیت اول تنها رمانی است که اوژن یونسکو نوشته. ارثیه ناگهانی این امکان را به قهرمان رمان میدهد که شغل بیاهمیت و کسلکنندهاش در ادارهای گمنام را ول کند. او دیگر کاری ندارد جز این که سعی کند از زندگی لذت ببرد... آنچه ما در زبان ساده و شیءگرای این اثر مییابیم، قابلیتی نمایشی و حتی تراژیک است به قدرت نمایشنامههای اوژن یونسکو.