«نامم را در سال 1346 گذاشتند بلقیس...» کتاب درست از همینجا شروع میشود؛ جایی که بلقیس نام او میشود و دنیایش شکل میگیرد. نام کوچک من بلقیس یادداشتهای پراکندهای است از کودکی او تا به امروزش. همه آنچه بلقیس سلیمانی، یا به تعبیر اهالی روستا «بلقیسو»، از عطر برنج و روغن حیوانی مطبخ مادرش در خاطر دارد تا فعالیتهای انقلابیاش، از دور هم نشستنها و شاهنامهخوانیهای اهالی روستا در زمستانهای پربرف تا کلاس «فلسفه پیش از سقراط» دانشگاه تهران، از اولین رمانش که معدومش کرد تا آخرین اثر پرفروشش، از قهرمانهای کودکیاش تا الگوی جوانیاش، همه و همه، دستمایههای نگارش این کتاباند؛ کتابی که نویسنده را به قلم خودش و با زبانی داستانی و شیوا روایت میکند.