مجموعه داستان ایرانی
نام کوچک من بلقیس (یادداشتهای پراکنده) مجموعه داستان
«نامم را در سال 1346 گذاشتند بلقیس...» کتاب درست از همینجا شروع میشود؛ جایی که بلقیس نام او میشود و دنیایش شکل میگیرد. نام کوچک من بلقیس یادداشتهای پراکندهای است از کودکی او تا به امروزش. همه آنچه بلقیس سلیمانی، یا به تعبیر اهالی روستا «بلقیسو»، از عطر برنج و روغن حیوانی مطبخ مادرش در خاطر دارد تا فعالیتهای انقلابیاش، از دور هم نشستنها و شاهنامهخوانیهای اهالی روستا در زمستانهای پربرف تا کلاس «فلسفه پیش از سقراط» دانشگاه تهران، از اولین رمانش که معدومش کرد تا آخرین اثر پرفروشش، از قهرمانهای کودکیاش تا الگوی جوانیاش، همه و همه، دستمایههای نگارش این کتاباند؛ کتابی که نویسنده را به قلم خودش و با زبانی داستانی و شیوا روایت میکند.
بازی عروس و داماد
بلقیس سلیمانی، نویسندهای است که داستاننویسیاش را دیر شروع کرده، اما تبدیل شد به یکی از چهرههای ادبی مهم همین سالهای پراتفاق حاشیهای که در آنها نفس میکشیم. خانم سلیمانی در چهارمین دهه عمرش آنقدر به مرگ و شوخیهای آن فکر میکند که گاهی آدم را به این گمان میاندازد، در زندگیاش چقدر با ابعاد آن برخورد داشته است. خانم ...
من از گورانیها میترسم
چی میشد اگر دعوتش را قبول میکردم و یک روز صبح، صبحانه را با او میخوردم؟ چرا نباید این کار را بکنم؟ از چی میترسم؟ چرا این ترس لعنتی ولم نمیکند؟ مگر نه اینکه حالا آزادم؟ مگر نه اینکه حالا برای بهداشت اخلاقی جامعه خطری ندارم؟ از اول هم خطری نداشتم. زنهای زشت، زنهای معمولی، هیچوقت برای جامعه خطر ندارند. ...
پسری که مرا دوست داشت
پسرک دوچرخهسوار به سرعت از کنار دخترک دانشآموز رد میشد و میپرسید: عروس مادر من میشی؟ دخترک هرگز به این سوال پاسخ نمیداد. سکوت علامت رضا بود، این را هر دو میدانستند. پسرک در هفده سالگی به جبهه رفت و در چهل و دو سالگی دخترک بازگشت و در قبرستان شهر کوچک آرام گرفت. فردای روز تشییع استخوانهای پسرک، زن ...
سگ سالی
صنم را برای این میخواست که رابطش با بیرون باشد.مگر نه اینکه او را برای اینروزها آماده کرده بود.پس فایده آن همه کتاب و روزنامه و بحث و سرو کله زدن چه بود؟درست است صنم دختر سر به هوایی بوده ولی اگر آن همه کتاب و روزنامه و بحث تاثیری نداشته عشقشان،مهر پسرعمویی که تاثیر دارد.میتواند خبرها را برایش بیاوردو ...
به هادس خوش آمدید
فضای خانه با آمد و رفت آدمها عوض میشد. وقتی روح ننهبیگم در خانه پرسه میزد و رودابه او را حاضر و ناظر میدید، جو خانه آرام و آنطور که رودابه درک میکرد سرشار از گذشته میشد، طوری که رودابه همان پروپیمانی، همان سکون قدیم، همان شکوه درونی و باستانی را دوباره حس میکرد انگار همهی اینها را ننهبیگم با ...