در این رمان تجربی - همچون رمان پیشین او «من آلیس نیستم ولی اینجا خیلی عجیبه»- با ساختاری گسسته روبروایم؛ ساختاری ضد تمرکز که هر یک از اجزای متکثر آن ویژگی های کلی موهوم و ابر مانند را حمل می کنند؛ خرده روایت هایی از مفهومی ازلی-ابدی؛ اسامی بسیار «جنایت»! رمانی که به قربانیان مای لی، نوگونری، کاتین، نانجینگ، گولاگ، کامبوج، تیانانمن، اردوگاه مرگ بوخن والد، اردوگاه ۲۲، مدرسهای در شینآباد، پستوی یک کلهپزی، ورودی خانۀ یک کارخانهدار، سالن خانۀ یک زوج معمولی و… تقدیم شده است. رمانی به نام جنایت به کام مکافات!