مائده نزدیک رفت تا ظرف‌های غذا را بردارد. لحظه ای نگاه هایشان در هم قفل شد. مکثی کوتاه! انگار با چشم هایشان باهم حرف میزدند.
_با من خوشبختی؟
لبخندی تلخ بر لبان مائده نشست:
+فکر میکنی این هشت سال رو چطوری گذروندم؟