رمان خارجی
اشکی و لبخندی
این کتاب شامل پنجاه و یک قطعه از سروده‌های «جبران خلیل جبران» است. جبران در این کتاب می‌گوید: ”آرزومندم زندگی به شکل اشکی و لبخندی باقی بماند: اشکی که قلبم را تطهیر می‌کند و اسرار پنهان زندگی را به من می‌فهماند. لبخندی که مرا به فرزندان سرزمینم نزدیک می‌سازد و نشانی برای پرستش خداست“.
صفحه نویسنده
جبران خلیل جبران
۳۷ رمان
او در ششم ژانویه سال ۱۸۸۳، در خانواده‌ای مسیحی مارونی (منسوب به مارون قدیس) که به خلیل جبران شهرت داشتند، در البشری، ناحیه‌ای کوهستانی در شمال لبنان به دنیا آمد. مادرش زنی هنرمند بود که «کامله» نام داشت. مادر جبران کامله رحمه، سی ساله بود که جبران را از شوهر سومش خلیل جبران به دنیا آورد. شوهرش مردی بی مسئولیت بود و خانواده را به ورطه فقر کشاند. جبران خلیل یک برادر ناتنی به نام «پیتر»، شش سال بزرگتر از ...
پیامبر
پیامبرِ خلیل‌جبران در چهرة «المصطفی» ظاهر می‌شود. وی با سخنان نافذ و شاعرانه با مردم ارفالس بر بالای کوه، دربارة همة مسائل حادِ جامعه مانند کار، داد و ستد، آزادی، قانون، شادی و اندوه، خوبی و بدی و دیانت سخن می‌گوید. همة این سخنان بر این پایه استوارند که سرشت انسان ذاتاً خوب است و دشواری‌های زندگی او از این ...
موسیقی و عروسان دشت
این کتاب، نخستین آثار مدون خلیل جبران است که به زبان عربی، به سال‌های 1905 و 1906م. منتشر گردید. موسیقی مقاله‌ای است که نویسنده در آن، نغمه‌ها و الحان موسیقایی را به تصویر کشیده است. موسیقی و استقبالی که از آن به عمل آمد، جبران را بر آن داشت تا با یادآوری تجربه‌های خویش در لبنان، معضلات اجتماعی را در ...
پیامبر و باغ پیامبر
این کتاب شامل دو داستان از «جبران خلیل جبران» است. پیامبر داستان پیام‌آوری به نام المصطفی است که روزی با کشتی بر ساحل سرزمین اورفالیس وارد می‌شود و دوازده سال بعد که قصد عزیمت به زادگاهش را دارد بر بالای تپه‌ای برای آخرین بار به موعظة مردم می‌پردازد. در باغ پیامبر می‌خوانیم که المصطفی پس از وارد شدن به زادگاه ...
گزینه نامه‌های عاشقانه خلیل جبران و ماری هاسکل دلواپس شادمانی تو هستم
درباره خویشتن خویش اندیشیدن وحشتناک است. اما ابن تنها راه صمیمانه کار است. اندیشیدن درباره خویشتن خویشم بدان‌گونه که هستم، اندیشیدن به جنبه‌های زشتم، اندیشیدن به جنبه‌های زیبایم، و در شگفت شدن از آن‌ها. چه آغازی می‌تواند محکم‌تر و استوارتر از این باشد؟ از چه چیزی می‌توانم رشد خود را آغاز کنم جز از خویشتن خویشم؟