بعضی از پرندهها برای قفس آفریده نشدهاند. بال و پرشان نورانی است و نغمههایشان دلنشین و رهاییبخش. پیامآور آزادیاند، نه اسارت. پس باید رهایشان کنی، وگرنه خود راهی برای رهایی خواهند یافت. در قفس را باز میکنی تا غذایشان دهی، اما پرواز میکنند و میروند و دیگر هرگز دستت به آنها نمیرسد. اینجاست که باطن آزادیخواهت، که خواهان رهایی آن پرندههای زندانی است، با تمام وجود احساس سرور و شادمانی میکند.