این یادداشت‌ها را برای تو می‌نویسم
برخی فکر می‌کنند چقدر دنیای من
و زن‌هایی چون من
کوچک است که با
کوچکترین گوشه چشمی دل می‌سپاریم و تمامی غم‌ها
فراموش می‌کنیم.
اما من فکر می‌کند چقدر دنیای من
و زن‌هایی چون من
فراخ است و گسترده،
که به راحتی می‌گذریم،
می‌بخشیم و از بالا نگاه می‌کنیم.
مگر من، یا هر زنی چون من از زندگی چه می‌خواهد؟
جز دوست‌داشتن و دوست‌داشته شدن؟
جز عشق ...
هرگز عاشق نشو مسیحا
من دیگر، بزرگی این دنیا را باور ندارم و فکر می‌کنم که بزرگی، در دستان تقدیر است. نگاه کن! خوب نگاه کن! ببین که چگونه سرانگشتان تقدیر تمامی ما را بازی می‌دهد و مثل طفلی بی‌پناه در هر گوشه‌ای که بخواهد، می‌نشاند. سرنوشت من و تو، امروز چه اندازه گره خورده است به سال‌های دورتر و آن هنگام که نه ...
