هنوز لبخندش را، وقتی میگفت «مزاحمتون نمیشم» به یاد دارم. اصرار کردم که برسانمش. وقتی سوار میشد، هنوز آن لبخند را به لب داشت. همان شب، وقتی داشتیم توی ماشین حرف میزدیم، فکر کردم خیلی دوستش دارم. فکر کردم از همه چیز در این دنیا بیشتر دوستش دارم. اما حالا داشتم با خودم فکر میکردم که هرگز دوستش نداشتهام، حتی زمانی که آن لبخند را به لب داشت. یک آن خواستم دستم را بگذارم روی دست راستش که انگار روی دنده خشک شده بود. اما نگذاشتم. سر چرخاندم طرف پیادهرو. نمیخواستم اشکهایم را ببیند.