خوشبخت مردن، تنها اثر آلبر کامو است که بعد از مرگش منتشر شد. این کتاب، پیشزمینهای برای نوشتن بیگانه بوده است. کامو این اثر را در جوانی نوشت و بیشترین خاطرات خود را از سفرش به منطقه بلکو، اروپای مرکزی، به ویژه ایتالیا به تصویر کشید.
۴۷ رمان
آلبر کامو (به فرانسوی: Albert Camus) (زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۱۳ - درگذشتهٔ ۴ ژانویه ۱۹۶۰). نویسنده، فیلسوف و روزنامهنگار الجزایری-فرانسویتبار بود. او یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از جمله نویسندگان مشهور و خالق کتاب بیگانه است.
کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر «آثار مهم ادبی که به روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر میپردازد»[۴] برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد. آلبر کامو پس از رودیارد کیپلینگ جوانترین برندهٔ جایزهٔ نوبل و همچنین نخستین نویسندهٔ زادهٔ قارهٔ آفریقا است ...
کالیگولا
شگفتآور است که امپراتوری رم با آن همه عظمت، با آن همه فرهنگ و تمدن، با بنیاد نهادن حکومت دمکراسی جهان، بارها خود را دست و پا بسته در اختیار خونخواران وحشی و دیوانهای مانند نرون، کالیگولا - جوانی روانپریش، خودستا، بیرحم و آدمکش ـ و غیره گذاشته است. ولی کامو در این نمایشنامه و با برگزیدن صحنههایی چند از ...
حکومت نظامی (شهربندان) نمایشنامه
کامو در سال 1946 مینویسد: «قرن ما، یعنی قرن بیستم، سراسر آکنده از وحشت و رنج و عذاب بوده است.» به راستی اگر در تاریخ بشریت جستوجو کنیم، چنین کوتاه، یعنی حدود سی سال، دنیا دو جنگ بزرگ و خانمانسوز را به خود دید، میلیونها آدم بیگناه قربانی شدند و از همه بدتر، خونخوارترین و بیرحمترین دیکتاتورهای تاریخ از بیغولهها ...
1 مورد جالب (نمایشنامهای در 2 پرده و 11 صحنه) نمایشنامه
اصل نمایشنامه پیشرو، اولین بار در ایتالیا به سال 1953 با عنوان یک مورد بالینی به قلم دینو بوتزاتی نویسنده ایتالیایی منتشر شد. نمایشنامه یک مورد عجیب در واقع اقتباسی است فرانسوی که آلبر کامو به درخواست کارگردان و همکار تئاتری خود جرج ویتالی انجام داد و در مارس 1955 در پاریس به روی صحنه رفت. در توضیحی به زبان ...
سوءتفاهم و بیگانه (چرم) نمایشنامه و رمان
خاموش شدیم و ماری همانطور میخندید. زن چاق و چله به طرف همسایه من فریاد میکشید که بیشک شوهرش بود و مرد چهارشانهای بود و موهایش بور و نگاهش پاک و بیآلایش بود. صحبتشان دنباله مکالمهای بود که مدتی قبل شروع کرده بودند.
دلهره هستی
جوان احساس میکرد که در برابر دهشتناکترین فاجعه قرار گرفته است و تا کنون گرفتار نظیر این اشتباه نشده است. این فاجعه، غم پیرزن علیلی است که کسانش برای رفتن به سینما تنها رهایش میکنند .