آلبرتو موراویا در 1907 در خانواده متمولی در رم متولد شد. تا سن 16 سالگی با سل استخوان دست به گریبان بود. بعد از این دوران که به گفته خودش از مهم‌ترین تجربیات زندگی اوست تا پایان عمر به ادبیات پرداخت و تقریبا هر سال یک کتاب منتشر کرد. داستانهای رمی نو موراویا در 1959 به چاپ رسید. این کتاب به گفته وئ الهام گرفته از غزل‌های بللی، غزل‌سرا و طنزپرداز رمی است. او کوشید همان‌گونه که بللی رم و مردم آن را در غزل‌های خود توصیف کرد، در نثرش این کار را انجام دهد. موراویا در نگارش داستانهای رمی نو از گویش رومی استفاده کرد تا هر چه بهتر واقعیت‌های اجتماع زمان خود را به تصویر بکشد. او در این کتاب دنیا را از چشم مردمی ناکام، تیره‌بخت و به نوعی بازیچه دست سرنوشت می‌نگرد. رمان و داستانهای بسیاری از این نویسنده به جای مانده است. این نویسنده مشهور ایتالیایی در سال 1990 در منزل رمی خود درگذشت.
