رمان ایرانی
قلب طلایی
تحت تأثیر حرفهای آقای کاشانی، فشار بغض لحظه به لحظه بر گلویم بیشتر میشد و دیگر اشک هم چارهساز نبود. در همان حال گفتم: عمو جان من مطمئنم که مهرداد زنده است. دلم گواهی میدهد که هیچ اتفاقی برای او نیفتاده، به احتمال قوی او در نقطهای از خاک عراق فرود آمده و عراقیها او را به اسارت گرفتهاند...
شرمسار عشق
پرادوی شیری رنگ که در امتداد دو خودروی دیگر مسیر بیرون شهر را در پیش گرفته بود نرم و سبک به پیش میرفت. آهنگ ملایمی که از پخش شنیده میشد آرامش مطلوبی برای سرنشینان خودرو فراهم میکرد . در این حال، مرد جوان با عشق نگاهی به کناریاش انداخت و پرسید:
- عزیزم، خسته شدی؟
- نه فدات شم من که کاری ...
کوچ غریبانه
با رنجها کنار میآمدم، به سرزنشها و خشونتهایش تن داده بودم. چرا که تنها به قاضی رفته بودم و خود را گناهکار میدانستم. غافل از اینکه گناه من نبود، از او بود، از مادرم...!
در این تنگنا و تاریکی نگاهی مهربان، تسکیندهنده دردهایم بود.
لبخندی دلنشین گرمیبخش وجود خستهام و دستان یاریدهندهای تنها دلخوشیام در لحظههای سخت زندگی.
میدانستم که عاقبت او، ...