نمایش‌نامه
بئاتریس: با همان حالت قبل. اومده، این‌طور صحبت نکنید. ریچارد: او مرا از خود راند. به خاطر او سال‌ها در تبعید و فقر، یا چیزی شبیه به آن، زندگی کردم. هیچ وقت کمک هزینه‌ای را که او از طریق بانک می‌فرستاد قبول نکردم. من هم صبر کردم، اما نه برای مرگ او، بلکه برای کمی فهمیدن من، پسری که از گوشت و خون او بود؛ اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد. بئاتریس: حتی بعد از آرچی هم...؟ ریچارد: با گستاخی. فکر می‌کنی پسر من باشد؟ فرزند گناه و شرک! جدی می‌گویی؟ بئاتریس صورتش را بالا می‌‌آورد و به او نگاه می‌کند. در این‌جا زبان‌هایی حاضر و آماده بودند تا همه چیز را به او خبر بدهند، تا ذهن رو به زوال او را هرچه بیشتر نسبت به من و برتا و فرزند بی‌نام و بی‌خدایمان مایوس کنند.
صفحه نویسنده
جیمز جویس
۱۴ رمان
جیمز آگوستین آلویسیوس جویس نویسندهٔ ایرلندی بود که گروهی رمان اولیس وی را بزرگ‌ترین رمان سده بیستم خوانده‌اند. اولین اثرش دوبلینی‌ها مجموعه داستان‌های کوتاهی است درباره دوبلین و مردمش که گاهی آن را داستانی بلند و با درون‌مایه‌ای یگانه تلقی می‌کنند.
جویس در خانواده‌ای متوسط در دوبلین به دنیا آمد. در مدرسه و دانشگاه دانش‌آموزی با استعداد بود. در اوایل دههٔ سوم زندگی به اروپای قاره‌ای مهاجرت کرد و در شهرهای تریسته، پاریس و زوریخ اقامت گزید. گرچه بخش بزرگی از ...
اندکی ابر
یک جمله از اشعار بایرون که روی میز بود او را به خود جلب کرد. در حالی که مواظب بود کودک بیدار نشود کتاب را با احتیاط با دست چپ باز کرد و شروع به خواندن اولین شعر آن کرد:
«بادی نیست
بعدازظهر است و یاس و نومیدی
زفیر است که به بیشه می‌تازد...
عاشق خواهم ماند
تا آن‌دم که بازگردم و
آرامگاه مارگارت خویش
و ...
