نمایش‌نامه
دایره گچی قفقازی
من برشت... برای برقراری عدل در جهان بسیار اندیشه کردم. راه‌های چندی را آزمودم، که در پس آن، بی‌راهه نمودار شد. دیده‌ام که رادمردان جاودانه‌ی تاریخ برای نجات بشر کوشیده‌اند. با یک دایره‌ی ساده‌ی گچی، من دوستدار بشر بودم و از حامیان هنر، اما اندیشه‌هایم حتی با تمهید هنر نیز در تثبیت عدالت بشری کارساز نشد و ظلم هم‌چنان باقی ماند و زمانه عدل را دوباره به ظلم در آمیخت و سرنگون کرد... من امروز در زیر خاک طنین صدای خود را در انعکاس بمب ناپالم و فریاد مظلومان و شیمیایی‌شدگان می‌شنوم... 19 شخصیت 15 مرد 4 زن
صفحه نویسنده
برتولت برشت
۱۸ رمان
برشت سرودن شعرهایش را در ۱۵سالگی و پیش از نمایشنامه‌نویسی آغاز کرد. نخستین سروده‌هایش را بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ سرود و آنها را در نشریات محلی منتشر کرد. در سال ۱۹۱۸، هنگامی که به خدمت سربازی اعزام شد، افزون بر کار در بیمارستان نظامی پشت جبهه، سروده‌هایش را همراه با نواختن گیتار برای سربازان می‌خواند و آنها را مجذوب نوای گرم و سرود دلنشین خود می‌کرد.
شعرهای نمایشی برشت را از مهم‌ترین آثار او دانسته‌اند. اینها شعرهایی هستند که به ...
آدم آدم است بچه فیل استنطاق لوکولوس
برتولت برشت استاد دیالکتیک بود. در کنار نظریه وحدت تضاد‌ه‌ها، دگرگونی مداوم در تفکر دیالکتیکی بیش از همه به نظر او ثمر بخش می‌رسید، تا بدان درجه اصطلاح تئاتر حماسی را که در گذشته انتخاب کرده بود، در سالهای آخر عمر چنانکه از یادداشتی که بر ((دیالکتیک در تئاتر)) نوشته است بر می‌آید زیاد از حد متوجه شکل ظاهری تئاتر ...
مرگ چزاره مالاتستا
چزاره مالاتستا هنوز چهارده‌ساله نبود که بر کرسی حکمرانی شهر کازرتا نشست، و مورخان اهل کامپانیا ثبت کرده‌اند در هفده‌سالگی برادرش را -که دو سال کوچک‌تر از خودش بود- به قتل رساند. طی دو دهه بعد پیوسته با تهور و ذکاوت بر شهرت و دارایی خویش می‌افزود و نامش حتا در دل آنان که دوستش می‌داشتند رعب و وحشت می‌آفرید- ...
زندگی گالیله
زندگی گالیله افراطی‌ترین درامی است که دوست دارم آن را اجرا کنم آنچه من در این نمایش‌نامه میبینم رنج‌های یک انسان نابغه و ژنی و محرومیت‌های یک کاشف و چیدن بال‌های انسانی است که قدرت پرواز پرندگان را دارد، اما در نهایت محکوم به سکوت می‌شود. روزگار مرگی صوری را به گالیله تحمیل می‌کند ولی ذات نبوغ در او ماندگار ...
داستان‌های آقای کوینر
استاد فلسفه‌ای نزد آقای کوینر آمد و از دانایی خود تعریف کرد. آقای کوینر پس از کمی مکث گفت: «تو همه چیزت باعث زحمت است: نشستنت، حرف زدنت و فکر کردنت.»
استاد فلسفه عصبانی شد و گفت:
«درباره خودم نمی‌خواستم چیزی بدانم بلکه درباره محتوای آنچه که گفتم.»
آقای کوینر گفت: «حرفات محتوایی نداشت. تو را میبینم که کورمال راه می‌روی ولی آنگونه ...