نمایشنامه
بعل صدای طبل در شب در جنگل شهر
این کتاب، ترجمه‌ی سه نمایش نامه از "برتولت برشت" (نویسنده و شاعر آلمانی، 1898 - 1956) است که عبارت‌اند از: "بعل"، "صدای طبل در شب" و "در جنگل شهر". بعل، سرگذشت شاعر جوانی است با زندگی‌ای بی‌بند و بار، تا از فنا شدن استعدادش در تار و پود جامعه‌ی سرمایه‌داری جلوگیری کند. "صدای طبل در شب"، ماجرای غم‌انگیز سربازی است که از جنگ بازگشته و پی می‌برد همسرش از مرد دیگری باردار است. برشت در این نمایشنامه، محیط بعد از جنگ در آلمان و روحیه‌ی سربازان از جنگ برگشته را پیش چشمان می‌گستراند. موضوع نمایش نامه‌ی "در جنگل شهر"، تلاش دو انسان است برای نزدیک شدن به یک دیگر، تلاشی چون پیکار سخت که نتیجه‌ی آن نابودی دو طرف است.
صفحه نویسنده
برتولت برشت
۱۸ رمان
برشت سرودن شعرهایش را در ۱۵سالگی و پیش از نمایشنامه‌نویسی آغاز کرد. نخستین سروده‌هایش را بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ سرود و آنها را در نشریات محلی منتشر کرد. در سال ۱۹۱۸، هنگامی که به خدمت سربازی اعزام شد، افزون بر کار در بیمارستان نظامی پشت جبهه، سروده‌هایش را همراه با نواختن گیتار برای سربازان می‌خواند و آنها را مجذوب نوای گرم و سرود دلنشین خود می‌کرد.
شعرهای نمایشی برشت را از مهم‌ترین آثار او دانسته‌اند. اینها شعرهایی هستند که به ...
زندگی گالیله
زندگی گالیله افراطی‌ترین درامی است که دوست دارم آن را اجرا کنم آنچه من در این نمایشنامه میبینم رنج‌های یک انسان نابغه و ژنی و محرومیت‌های یک کاشف و چیدن بال‌های انسانی است که قدرت پرواز پرندگان را دارد، اما در نهایت محکوم به سکوت می‌شود. روزگار مرگی صوری را به گالیله تحمیل می‌کند ولی ذات نبوغ در او ماندگار ...
مادر (زندگی پلاگه اولاسووآ زن انقلابی اهل تور)
آنچه در حین اجرای نمایش مطرح می‌شود، می‌توانست الگوی هر کشور دیگر هم باشد، بنابراین نویسنده اثری با درون‌مایه‌ای جهانی آفرید تا هر جا ستم هست مبارزه نیز دنبال شود. و آنچه در این اثر حائز اهمیت است نگاه جنگ‌ستیزانه و نوع دوستانه مطرح در جابه‌جای نمایش است.
داستان‌های آقای کوینر
استاد فلسفه‌ای نزد آقای کوینر آمد و از دانایی خود تعریف کرد. آقای کوینر پس از کمی مکث گفت: «تو همه چیزت باعث زحمت است: نشستنت، حرف زدنت و فکر کردنت.»
استاد فلسفه عصبانی شد و گفت:
«درباره خودم نمی‌خواستم چیزی بدانم بلکه درباره محتوای آنچه که گفتم.»
آقای کوینر گفت: «حرفات محتوایی نداشت. تو را میبینم که کورمال راه می‌روی ولی آنگونه ...