آرتور میلر(1915-2005) از چهرههای مهم تئاتر آمریکا محسوب میشود. او بیش از هفت دهه فعالیت مستمر داشت و در زمان مرگش، یکی از بزرگترین نمایشنامهنویسان قرن بیستم محسوب میشد. عدهای او را آخرین حرفهای در تئاتر آمریکا میدانند. با اعلام خبر مرگ او تمام تئاترهای برادوی چراغهایشان را خاموش کردند. (پس از سقوط) (1946)، یکی از شخصیترین نمایشنامههای این نویسنده محسوب میشود که در آن میلر به نقد ازدواج نافرجامش با مریلین مونرو پرداخته است. نخستین بار این نمایشنامه را الیا کازان در نیویورک در همان سال به روی صحنه برد. میلر در (حادثه درویشی) (1964) روی طبیعت انسان، گناه، ترس و همدستی در جرم تکیه میکند. این نمایشنامه تکپردهای درباره گروهی از بازداشتشدگان جنگ جهانی دوم است که در انتظار بازجویی افسران نازی به سر میبرند.
His plays were considered scandalous to many of his era, when Victorian values of family life and propriety largely held sway in Europe and any challenge ...
