جای تردید نیست: ما زیر «سقفهای کاغذی» زندگی میکنیم، زیر سقفهایی که هر لحظه خطر فرو ریختن آنها وجود دارد. این، سرنوشت بیش از نیمی از مردم جهان، به ویژه ساکنان کشورهای جهان سوم است. زیر سقفهای کاغذی آدمیان نیز از جنس کاغذند: سفیدند، زمانی که زاده میشوند، سیاهاند. هنگامی که جهان را تزک میکنند. فاصله بین این دو نقطه زیاد نیست اما در همین مسیر کوتاه نیز میتوان به تجربههای بسیار دست یافت. یکی از این تجربهها (و شاید مهمترینشان) شناختن انسانها، چهرهها و احتمالا صورتکهاست. کتاب حاضر حال این تجربه است.