رمان ایرانی
الفبای مردگان
الفبای مردگان رمان سرگشتگی آدم‌هایی است که در هزارتوهای تاریخ و جغرافیا گم شده‌اند. در این هزارتوها، هر راه تازه می‌تواند بی‌راهه دیگری باشد و باعث سرگردانی بیش‌تر آدم‌ها بشود و به زندانی دیگر ختم شود. آدم‌های این رمان همگی یک بار از اسب افتاده‌اند، ولی تلاش می‌کنند از اصل نیفتند تا روزی که بتوانند شاهراه را پیدا کنند و از این هزارتوهای هزار و یک شبی خود را نجات دهند. ساختار الفبای مردگان همچون سرگذشت آدم‌های رمان تو در توست و از روایتی به روایت دیگر نقب می‌زند و دنبال سرگذشت یکی دیگر از آدم‌ها در تاریخ و جغرافیای دیگری می‌رود.
سمیرا نرفته است
یادش رفته بود کلاهش را از روی جالباسی بردارد. همه‌اش تقصیر کلاه لعنتی بود. اگر کلاه را برداشته بود، حتی یک درصد هم احتمال نداشت تا قبل از ساعت هشت شب به خانه برگردد. اگر برنگشته بود نادر را نمی‌دید که از روی دیوار پرید توی حیاط. اگر نادر را نمی‌دید، خونش به جوش نمی‌آمد. اگر خونش به جوش نمی‌آمد ...
از خواب می‌ترسیم
نفس نفس می‌زدم و تپه را می‌رفتم بالا. از وقتی مرده بود سنگین‌تر شده بود انگار. تا وسط جنگل دوام آورد، اما آنقدر خون از بدنش روی برگ‌ها ریخت که دیگر توان نفس کشیدن هم نداشت. جنگل که تمام شد فهمیدم تمام کرده است. اما نمی‌توانستم جنازه‌اش را بگذارم خرس‌ها و گرگ بخورند. زنده که بود به خون هم تشنه ...
سرهنگ زندان یحیی
گفتم:
«چرا ایشان از بنده شکایت کرده‌اند؟»
افسر نگهبان گفت:
«چون شما ایشان را تهدید به قتل کرده‌اید.»
من با عصبانیت گفتم:
«تهدید به قتل همسر، یک چیزی مثل قربان صدقه رفتن است و باد هواست.»
افسر نگهبان گفت:
«اولا این دو تا موضوع ربطی به هم ندارند. ثانیا خانم ریچاردز همسر شما نیستند، که به قول خودتان مثل قربان ...
