پلک ماهی
حامد حبیبی یکی از داستان‌کوتاه‌نویسان جدی ادبیات ایران در ده سال گذشته است. حبیبی جوایز زیادی برای کتاب‌های قبلی‌اش گرفته است؛ از جمله جایزه‌های کتاب سال «هفت اقلیم» و «بنیاد هوشنگ گلشیری». پلک ماهی، تازه‌ترین اثر این نویسنده، شامل یازده داستان کوتاه است که به نحوی از لحاظ درون‌مایه به هم ارتباط دارند. حبیبی استاد یافتن بخش‌های نا‌آرام و دور از ذهن وجود شخصیت‌هایش است و قرار دادنشان در مسیری که باعث تبلور و بیان این تمایلات وجود شود. برای همین می‌توان او را داستان‌نویسی با بن‌مایه‌های فکری اگزیستانسیالیستی دانست که راوی پرش‌ها و شخصیت‌های خود است. در اکثر داستان‌های او اتفاق‌های چندان مهمی نمی‌افتد اما طنین این اتفاق‌هاست که تا عمق روح و جان انسانش را خراش می‌دهد و جلو می‌رود. حبیبی علاقه ویژه‌ای به آدم‌های عادی دارد و روایت این لرزه‌های وجودی در ماجرایی که برای آن‌ها رخ می‌دهد. برای همین است که مخاطب او می‌تواند جنس این نسان را درک کند. صدای سقوط این انسان بلند نیست اما انگار برای مدتی طولانی در ذهن جا خوش می‌کند.
