"درس" تقابل شخصیتهای پررنگ، یک ترکیب تصویری زنده، مکالمهای که محور و سامانه درونی است، همراه با دگرگونیهای جذاب، به اوج میرسد و طول نمایشنامه با خود درس یکسان است. آیا میتوان سنت را با نوآوری آشتی داد؟
۲۳ رمان
Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (5 July 1889 – 11 October 1963) was a French poet, novelist, dramatist, designer, boxing manager, playwright and filmmaker. Along with other Surrealists of his generation (Jean Anouilh and René Char for example) Cocteau grappled with the "algebra" of verbal codes old and new, mise en scène language and technologies of modernism to create a paradox: a classical avant-garde. His circle of associates, friends and lovers included Jean Marais, Henri Bernstein, Édith Piaf, whom he ...
مستاجر جدید و نمایشی برای 4 نفر سلامها
مستاجر در طبقه ششم، در پناهگاه خود، پشت حصاری از وسایل سنگر گرفته، او تمامی روزنهها را بسته است، نه نوری و نه دیگر تماسی با مردم. او دیگر حتی حضوری هنری را نیز تحمل نمیکند.
گوشهنشین
سی و پنج سالگی وقت کنار کشیدن از زندگی است.
حداقل این نظر شخصیت اول تنها رمانی است که اوژن یونسکو نوشته. ارثیه ناگهانی این امکان را به قهرمان رمان میدهد که شغل بیاهمیت و کسلکنندهاش در ادارهای گمنام را ول کند.
او دیگر کاری ندارد جز این که سعی کند از زندگی لذت ببرد...
آنچه ما در زبان ساده و شیءگرای ...
آوازخوان طاس
یونسکو از خودآموز «انگلیسی بدون زحمت» شخصیتها را به صحنه آورد و به گفتگویی مرکب از عناصر متفاوت، عبارات کوتاه، اصطلاحات و ساختار ساده دستوری، جان بخشید.
او خود میگوید که هرگز نمیدانسته «اسمیتها» واقعیت دارند یا تخیلی هستند. کار خلاقانه او این بوده که این زوج دوباره همدیگر را باز شناسند؛ آنها در حومه لندن زندگی میکنند، نامشان اسمیت است، ...
قربانیان وظیفه (نمایشواره) نمایشنامه
بودن یعنی زندگی جسمانی و اجتماعی، یعنی تسلیم اوامر جسمانی و پیکره اجتماعی شدن، زندگی کردن و اجتماعی شدن تنها به این بها، امکانپذیر است. در نتیجه ما همه قربانیان وظیفه هستیم. تئاتر برای من یک اعتراف است. نمایش من درون من است. اغلب به خود می گویم: درونم جهانی است خرد که جهان کلان را به تصویر میکشد.
بداههگویی آلما یا آفتابپرست چوپان
این نمایشنامه با مجموعهای از عناصر همگرا، رفتارهای نمایشی و بازی موقعیت به پیش میرود و نویسنده اجازه بیاعتبارسازی منتقدین را با قضاوتهای اشتباه به خود میدهد.