داینامو در سال 1929 به چاپ رسید. استفاده از تجربه‌های شخصی در خلق شخصیت‌های نمایشنامه از ویژگی‌های اصلی آثار اونیل به شمار می‌رود بنابراین رد پای دغدغه‌های شخصی اونیل در خلق نمایشنامه داینامو غیرقابل انکار است. زیستن در عصر دین‌داری کورکورانه و هم‌زمان ظهور جلوه‌های مدرنیته، همگام با پیشرفت‌های تکنولوژی، ذهن خردورز اونیل را به چالش کشیده و در این اثر تردیدهای شخصی او نسبت به تأویل‌های بشری از مفهوم دین به روشنی مشهود است و داینامو تصویرگر چالش‌های درونی انسان عقل‌گرا در عصری است که مدرنیته و تجددطلبی، انسان عقل‌محور را به برکناری دین از ساحت زندگی بشری یا پوشاندن لباسی نو بر تن ادیان کهن ترغیب می‌کند، نزاع دین‌داران و تجددطلبان در مواجهه علم و دین و تأکید بر عقلانیت علم و ضرورت نوسازی دین و هم‌زمان ظهور بحران تمدن و بهره‌گیری جنون‌آمیز از زندگی ماشینی و تفکیک حوزه علم و معنویات از مباحث عمده این نمایشنامه به شمار می‌رود. قهرمان داینامو انسان عقل‌گرایی است که جهان‌بینی خود را بر اساس معیارهای فیزیکی و علمی تفسیر کرده و در تلاش عقلانی نمودن جهان بر مبانی الگوهای مدرنیته، خود را بی‌نیاز از دین پنداشته و مغرور و مبتکرانه دچار جنون خود بنیاد انگاری گشته، حیات خود را دگرگون نموده و در نهایت به خلق یک تراژدی مدرن دامن می‌زند.
