رمان ایرانی
بالون مهتا
سوار باد شد و رفت روی دریا... نه قطب‌نما داشت و نه می‌دانست کجاست و کجا دارد می‌رود و نه می‌توانست هیچ تغییری در جهت حرکت بالون بدهد - تسلیم باد بود. با خودش عهد کرد که به هر جایی که رسید، به جای هر کار دیگری مثل تلفن زدن به دفتر شرکت در دهلی و خبر دادن از سلامت خودش یا تماس گرفتن با خبرنگارها و روزنامه‌نگارها و تعریف کردن واقعه و چاپ کردن شرح حالش در روزنامه‌ها و مجله‌ها، خودش را از همه‌کس پنهان کند و به این ترتیب همه نیروهایی را که به کمکش آمده‌اند توی وجودش ذخیره کند و با استفاده از همه نیروها و تجربه‌ای که به دست آورده است و با به کار گرفتن همه استعدادهای ذاتی و اکتسابی همه عمرش، بهترین، رونده‌ترین، پرنده‌ترین، سبک‌ترین، و خوشدست‌ترین بالون دنیا را بسازد.
سرزمین عجایب
توی کتابخانه بابام فقط همان صندلی راحتی دسته‌داری بود که گفتم. میز نبود. نه میز بود، نه هیچ صندلی دیگری. این یک کتابخانه‌ای بود برای کتاب خواندن فقط، نه برای نوشتن. نه مشق نوشتن، نه قصه نوشتن، نه شعر نوشتن. من روی صندلی بابام می‌نشستم و کتاب‌های بابام را می‌خواندم و هر کتابی را که بر می‌‌داشتم برش می‌گرداندم سر ...
