عصبکشی
محمدهاشم اکبریانی رمان‌هایی منتشر کرده که اغلب حال و هوایی تجربی داشته‌اند و مخاطبان‌شان نیز او را با این روحیه تجربه‌گرا می‌شناسند. اما جدیدترین رمانِ او، عصبکشی، روایی‌ترین و داستان‌گوترین کتابش محسوب می‌شود. اکبریانی در این رمان تلاش کرده تا با محور قرار دادنِ یک شخصیت متفاوت قصه‌ای بسازد که درش حال و هوای اجتماعی در چند فضای متفاوت با این قهرمان گره می‌خورد. اصغر را که شخصیتِ نخست رمان اکبریانی است، می‌توان یک کلبی مسلک کامل دانست. او از نوجوانی‌اش تصمیم گرفته لب از هم باز نکند و ساکت بماند. در عین حال هیچ ابایی ندارد از برخوردهای گاه تندی که با او می‌شود. او فقط حرکت می‌کند و مدام در حالِ خوردن است. و همین امر از او یک پرسوناژ خاص ساخته که عمدتاً اطرافیانش را به سرحدِ جنون می‌رساند... اکبریانی در این فرایند تلاش کرده سیرِ مقاومتِ زیستی یک انسان را روایت کند در مقابل وضعیتِ روزمره اجتماعی؛ مقاومتی که فراتر از معناهای سیاسی یا اجتماعی است و بیش از هر چیز نشان دارد از روحیه لجباز و تک‌روِ این پسرِ جوان که می‌خواهد در سکوتی مطلق صداهای دیگران را بشنود و خود را بسپرد به دستِ حوادثی که گاه بسیار در قبالش بیرحماند. تولدِ یک یاغی...
Deeply in love with Portugal, he was an expert, critic and translator of the works of the writer Fernando Pessoa from whom he drew the conceptions of saudade, of fiction and of the heteronomouses. Tabucchi was first introduced to Pessoa's works in the 1960s when attending the Sorbonne. He was so charmed that, back in Italy, he attended a ...
