مکبث موجزترین، شاعرانهترین، وزینترین و از بهترین تراژدیهای شکسپیر است و به نظر برخی منتقدان بهترین اثر او. اگر شکسپیر بزرگترین نمایشنامهنویس جهان باشد، مکبث در رتبههای نخست نمایشنامههای جهان قرار میگیرد. اگر جرئت کنیم که تفسیر واحد و موجزی از این نمایش ارائه دهیم، شاید بتوان گفت که مکبث نقد خودکامگی است، و روانشناسی، جامعهشناسی، فلسفه و حتی بوطیقای خودکامگی است. شکسپییر در مکبث دوزخی را پیش چشمان ما به نمایش میگذارد که در آن خودکامگان به مردم خود آزار میدهند، اما خود بیش از همه و پیش از مرگ و در دورهی زمامداریشان زجر میکشند.