گلهای ویرانی
رمان گلهای ویرانی نوشته پاتریک مودیانو (1945) یکی از آثار برجسته اوست، رمانی کوتاه که در سال 1991 منتشر شد. جهان داستانی مودیانو برای خوانندگانش بسیار آشناست: جهان برنده جایزه نوبل ادبیات 2014 تلفیقی از راز، پرسه‌زنی و بازگشت به گذشته‌های دور است و حضور تمام‌عیار شهر، شهری که معمولا پاریس است، و مکان‌هایی که هویت این شهر را ساخته‌اند. گلهای ویرانی که نامش تعریضی دارد به کتاب مهم شارل بودلر، گلهای بدی، رمانی است درباره یک زوج که در هتلی خودکشی کرده‌اند و کسی چیزی از آن‌ها نمی‌داند. راوی با رجوع به گذشته دور و به بهانه کشف این راز خود و جوانی‌اش را تصویر می‌کند. این رمان نیز مانند اکثر آثار مودیانو تصویری است و مملو از نام‌ها و یادها. هر مکان اشارتی است به روحی، عشقی یا مرگی. این میان راز مرگ نیز قوه محرکه است. مودیانو همواره با استفاده از معماهایی کم‌رنگ خواننده را دچار پرسش می‌کند. این که در آن گذشته دور چه رخ داده که حالا باید کشف شود؟ گلهای ویرانی با این بستر روایی خواننده خود را به سال‌های دهه سی میلادی در پاریس می‌برد و آدم‌هایی را از دل مردگان بیرون می‌کشد که می‌توانند روایت و وجود خود را تکثیر کنند.
He is a winner of the Grand prix du roman de l'Académie française in 1972 and the Prix Goncourt in 1978 for his novel Rue des boutiques obscures.
Modiano's parents met in occupied Paris during World War II and began their relationship in semi-clandestinity. Modiano's childhood took place in a unique atmosphere: between the absence of his father -- of which he heard many troubled stories -- and his mother's frequent ...
