100 سال تنهایی

پس از گذشت سال‌‌های سال سرهنگ آئورلیانو بوئندیا در مقابل جوخه اعدام در انتظار فرمان آتش بود به یاد گذشته‌هایش افتاد وقتی که برای پیدا کردن یخ در بعدازظهری زیبا همراه پدرش به دهکده ماکوندو رفت. روستا در آن زمان فقط بیست خانوار داشت که در خانه‌‌های گلی کنار رودخانه زندگی می‌کردند. آبی زلال از روی سنگ‌هایی بزرگ، گرد و مرمرین که اشکالی همچون تخم دایناسورها داشتند، می‌گذاشت. زیبایی طبیعت منطقه چنان بکر و دست نخورده بود که حتی اسمی برای بسیاری از اجسام و پدیده‌‌هایش انتخاب نشده بود و مردم ماکوندو برای گفتگو درباره آنها با انگشت به آنان اشاره می‌‌کردند.