زمانی که ما مرده‌ها بیدار می‌شویم (1 پی‌نوشت نمایشی در 3 پرده) نمایش‌نامه
هنریک ایبسن، نمایش‌نامه‌نویس و سراینده نروژی، زاده سال 1828، از بزرگ‌ترین ستاره‌های سپهر هنر و اندیشه همه جهان و همه زمان‌هاست. استاد پیکرتراش روبک، در واپسین نمایش‌نامه ایبسن «زمانی که ما مرده‌ها بیدار می‌شویم»، دست به چکش و تیشه برده و به کار و پیکار با سنگ سخت درآمده تا هنر و نمادی از زیبایی و پاکی بیافریند؛ اوی هنرمند با نگاه به پیکر برهنه زن فریبای پیش روی خویش، نه به او، که به زیبایی‌ای که می‌خواهد از دل سنگ بیرون کشد، اندیشیده؛ او سنگ را کوبیده و تراشیده و ساییده و سنگ هم، پنهان از نگاه گرفتار او، او را. سرانجام، هنر زاده شده و جهان را زیر پا نهاده و شکفته و بالیده؛ ولی هنرمند؟ آری، او دستش پر است، ولی دل و جانش تهی و تشنه برای هر آنچه دل و جان آدمی باید از آن پر و سیراب باشد. پیکرتراش، خسته و سرخورده از زمین و زمان، پس از سال‌ها دوری با همسرش به آب و خاک خود بازمی‌گردد و اینک، با بازی سر انگشت جادویی روزگار، با زنی روبه‌رو می‌شود که سرچشمه کامیابی هنری اوست. دیدار این دو اینک به «روز رستاخیز»، روز داوری، دگرگون می‌شود. ستیزی برپا می‌شود که بن‌مایه آن پیوند میان هنر و زندگی است.
His plays were considered scandalous to many of his era, when Victorian values of family life and propriety largely held sway in Europe and any challenge ...
