آیلف کوچولو را اثر «وحشی» ایبسن میدانم زیرا در آن، به نشانه گذر از مارپیچ پدیدارشناسی ذهن و تکامل آگاهی آدمی، سرکشترین و پنهانیترین کششهای آدمی در فضایی وحشی رها میشوند تا، سپس، این کنشهای خام در پالایشگاهی به نام «قانون تغییر» و فرایند قوام یابند. آیلف کوچولو و سه اثر پایانی دیگر او، بیانیه فراگیری مستند درباره شگردهای نوین یا مدرنیست نمایشنامهنویسی، و بحثهای نفسگیر درباره پدیدارشناسی ذهن آدمی در پیوند با جامعه، فرهنگ، زبان، صورتگری، مذهب و هنر.