رمان خارجی
بعضی از کتاب‌های این نویسنده عبارتند از: در ستایش سپتامبر، یادداشت‌های دن ریگوبرتو، سور بز و نامه‌هایی به نویسنده جوان. از کتاب‌های دیگرش می‌توان به موج آخرین اشاره کرد که برنده جایزه منقدان کتاب ملی بود. ماریو وارگاس یوسا در سال 2010 سرانجام پس از نوشتن بیست و سه جلد رمان جایزه نوبل را به خویش اختصاص داد. رمان راهی به سوی بهشت، بیست و دومین رمان و بی‌گمان زیباترین شاهکار یوسا محسوب می‌شود.
صفحه نویسنده
ماریو بارگاس یوسا
۲۱ رمان
خورخه ماریو پدرو بارگاس یوسا داستان‌نویس، مقاله‌نویس، سیاست‌مدار و روزنامه‌نگار اهل پرو است. یوسا یکی از مهمترین رمان‌نویسان و مقاله‌نویسان معاصر آمریکای جنوبی و از معتبرترین نویسندگان نسل خود است. ماریو بارگاس یوسا بیست ساله بود که اولین داستانش منتشر شد؛ داستان کوتاهی بود به اسم «سر دسته ها» که در یکی از نشریات پایتخت به چاپ رسید. اما راه درازی را در پیش داشت و شاید خودش هم آن قدر جاه طلبی نداشت که روزگاری نامش را در میان ...
قهرمان عصر ما
ماریو بارگاس یوسا با هر رمانش خواننده را شگفت‌زده می‌کند. او در این اثر، دو روایت موازی را به پیش می‌برد که اگرچه در پایان به هم می‌رسند، اما هر یک از سویه اجتماعی خاصی برخوردار است. حوادث رمان در جامعه معاصر پرو رخ می‌دهد و همه‌چیز با نامه‌های افرادی مشکوک شروع می‌شود که قصد باج‌خواهی از صاحب یک شرکت ...
گفتگو در کاتدرال
برخی از منتقران این کتاب را برجسته ترین اثر یوسا می‌دانند در این رمان دو چیز بیش از هر چیز دیگر توجه خواننده را جلب می کند.
نخست وسعت دامنه آن و در برگرفتن رویداد‌ها و شخصیت‌های متعدد است
و دیگری ساختار پیچیده‌اش. زمینه کار یوسا در این رمان همچون دیگر آثارش، بخشی از تاریخ معاصره پرو است که از ...
عیش مدام (فلوبر و مادام بوواری)
شناخت آثار ماندگار کلاسیک و پی بردن به نقش آن‌ها در تحول ادبیات و هموار کردن راه نویسندگان دوران‌های بعد، برای خواننده ادبیات ضرورت مطلق دارد. گوستاو فلوبر در شمار نویسندگانی است که آثارش هم به اعتبار شخصیت‌ها و هم به سبب نوآوری‌هایی که راه‌گشای نویسندگان بعد از او، از هر مکتب و هر نحله، بوده بی‌گمان جایگاهی والا در ...
ماهی در آب (خاطرات ماریو بارگاس یوسا)
مادرم بازویم را گرفت و مرا از در سرویس ساختمان فرمانداری به خیابان برد. به سمت خاکریز اگیگرن به راه افتادیم.آخرین روزهای 1946 یا نخستین روزهای 1947 بود اما امتحانات مدرسه سالسیان خاتمه یافته بود. من کلاس پنجم را به پایان رسانده بودم و در پیورا تابستان با نور سفید و گرمای خفه کننده‌اش از راه می‌رسید.
مادرم بی‌آنکه صدایش بلرزد ...